Το μη επεμβατικό είναι πάντα πιο θελκτικό, σε σχέση με το επεμβατικό. Είναι απόλυτα φυσικό ότι όλοι ψάχνουν να βρουν τη μη επεμβατική μέθοδο για να διορθώσουν το πρόβλημά τους, γιατί είναι ταιριαστό στην ανθρώπινη φύση να προσπαθεί να λάβει αυτό που θέλει με τον ελάχιστο δυνατό μόχθο. Εκείνο όμως που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι, οι μη επεμβατικές διαδικασίες, στην αισθητική χειρουργική γενικότερα, δεν είναι τόσο αποτελεσματικές, όσο οι επεμβατικές. Αυτός είναι ο γενικός κανόνας, με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Στην διόρθωση του τοπικού πάχους ο κανόνας αυτός δεν έχει εξαιρέσεις και θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι, παρόλο που υπάρχουν οι μη επεμβατικές λύσεις, αυτές υστερούν κατά πολύ όσον αφορά στην αποτελεσματικότητα σε σχέση με τις επεμβατικές.
Μία από τις μη επεμβατικές λύσεις είναι η ενέσιμη λιποδιάλυση. Πρόκειται για την ουσία: φωσφατιδιλχολίνη, η οποία έχει την δυνατότητα να καταστρέφει τα λιποκύτταρα, όταν την εγχύουμε μέσα στο λιπώδη ιστό. Η ουσία αυτή έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς στην καρδιολογία, αλλά κι εκεί η χρήση της επιβάλει να τηρηθούν, πολύ σχολαστικά, κάποιες προφυλάξεις.
Η χρήση της στη διάλυση του τοπικού πάχους δεν είναι εγκεκριμένη, παρόλα αυτά όμως χρησιμοποιείται αρκετά εκτενώς. Για λόγους ασφάλειας, επιβάλλεται η χρήση της φωσφατιδιλχολίνης να γίνεται μόνο σε μικρές ποσότητες. Όμως οι μικρές ποσότητες της ουσίας αυτής δημιουργούν μία πολύ ελαφρά λιπόλυση. Για τον λόγο αυτό, χρειάζονται πολλές επαναλήψεις προκειμένου να επιτύχει κάποιος ένα ορατό αποτέλεσμα. Αποτέλεσμα αυτού είναι πολλοί γιατροί να έχουν την τάση να χρησιμοποιούν μεγάλες ποσότητες φοσφατιδιλχολίνης, έτσι ώστε να επιτύχουν ένα καλό αποτέλεσμα, σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι μεγάλες ποσότητες όμως μπορεί να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα υγείας, γι’ αυτό χρειάζεται αρκετή σύνεση στην χρήση της.
Η φωσφατιδιλχολίνη εγχύεται στην περιοχή του τοπικού πάχους με λεπτή βελόνα, διάχυτα, ώστε να έχει κατά το δυνατόν ομοιόμορφο αποτέλεσμα σε όλη την περιοχή. Από την επόμενη μέρα μπορεί να παρατηρήσει κανείς ένα οίδημα στην περιοχή και μία ελαφριά ενόχληση. Το οίδημα αυτό υποχωρεί, στο μεγαλύτερό του μέρος, μετά από δεκαπέντε μέρες, οπότε είναι και η στιγμή που μπορεί κανείς να επαναλάβει τη συνεδρία. Πόσες συνεδρίες θα χρειαστούν εξαρτάται από την ποσότητα του λίπους της περιοχής, καθώς και από την ποσότητα φωσφατιδιλχολίνης που θα χρησιμοποιηθεί σε κάθε συνεδρία.
Δεν είναι μία μέθοδος που ενδείκνυται για μεγάλες ποσότητες λίπους, αλλά για πολύ μικρές και εντοπισμένες περιοχές. Η περιοχή, όπου πιο συχνά βρίσκει εφαρμογή η φωσφατιδιλχολίνη, είναι το διπλοσάγονο. Στην πράξη βέβαια, έχει παρατηρηθεί ότι υπάρχουν άτομα που ξεκινούν με χρήση φωσφατιδιλχολίνης, αλλά όταν δουν ότι η διόρθωση του προβλήματος είναι αργή, καταφεύγουν στη λιποαναρρόφηση, για πιο γρήγορο και άμεσο αποτέλεσμα.
Ο γιατρός θα πρέπει να γνωρίζει αρκετά καλά την χρήση της ουσίας αυτής, διότι τα λάθη στην εφαρμογή της μπορεί να προκαλέσουν αρκετή ζημιά στην περιοχή και γενικότερα στον οργανισμό.
Στην πλαστική χειρουργική η σύνεση στη χρήση κάποιας μεθόδου είναι πολύ πιο σημαντική από τις δυνατότητες της ίδιας της μεθόδου.