Ο όρος χρησιμοποιείται για να δηλώσει την κατάσταση εκείνη κατά την οποία ένας άντρας μπορεί να έχει υπερτροφικούς μαστούς. Πρόκειται για μία κατάσταση πολύ συχνή στους άντρες. Υπολογίζεται ότι το 40-60% των ανδρών έχει κάποιο βαθμό υπερτροφίας στους μαστούς. Σπανίως μπορεί να αφορά μόνο τον ένα μαστό.
Τα αίτια που μπορούν να δημιουργήσουν τη γυναικομαστία είναι τα εξής:
- η εφηβεία
- η χρήση στεροειδών φαρμάκων
- η παχυσαρκία
- η χρήση μαριχουάνας
- οι κακοήθεις όγκοι
- οι γενετικές ανωμαλίες
- σύνδρομα που οφείλονται στα γονίδια
- χρόνιες ασθένειες του ήπατος
- παρενέργειες πολλών φαρμάκων
- η δυσλειτουργία των γεννητικών οργάνων
- η γήρανση
Τις περισσότερες φορές οι λόγοι που συμβαίνει αυτό σε ένα ανδρικό στήθος παραμένουν άγνωστοι. Παρόλα αυτά είναι σημαντικό να διευκρινίσει κάποιος εάν ανήκει σε κάποιες από τις παραπάνω κατηγορίες.
Ψυχολογική επιβάρυνση
Η γυναικομαστία ενοχλεί σε υπερβολικό βαθμό τα άτομα που έχουν αυτού του είδους το πρόβλημα, διότι τους μειώνει το αίσθημα του ανδρισμού. Είναι το αντίστοιχο που συμβαίνει στις γυναίκες όταν αυτές δεν έχουν μαστό. Ιδίως στους έφηβους δημιουργεί την τάση να αποφεύγουν να εκθέτουν το σώμα τους στην παραλία το καλοκαίρι, ή ακόμα φορώντας ρούχα τα οποία διαγράφουν το πρόβλημα. Η διόρθωση της ύπαρξης των υπερτροφικών μαστών βελτιώνει πολύ τον ψυχισμό αυτών των ατόμων. Δημιουργεί αίσθημα αυτοπεποίθησης. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι πρόκειται για μία σχετικά απλή επέμβαση, οδηγεί πολλά άτομα, τα οποία αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα, να προσέρχονται στους πλαστικούς χειρουργούς και να βρίσκουν μία ψυχική ανάταση μετά από τη διόρθωσή του.
Άτομα που πάσχουν από αλκοολισμό ή χρήση ναρκωτικών ουσιών, που αποτελούν μία από τις αιτίες της εμφάνισης της γυναικομαστίας, καλό είναι να αποφεύγονται ως υποψήφιοι για την επέμβαση αυτή, λόγω της ψυχικής αστάθειας που μπορεί να παρουσιάσουν.
Κατάλληλοι υποψήφιοι, γι’ αυτό το είδος της επέμβασης, είναι τα άτομα εκείνα που έχουν υπερτροφικούς μαστούς και οι οποίοι δεν οφείλονται σε χρήση οινοπνεύματος ή ναρκωτικών ουσιών. Επίσης δεν θα πρέπει να πρόκειται για άτομα παχύσαρκα, εκτός εάν σε αυτά προϋπήρχε η τοπική συσσώρευση λίπους και όταν ήταν σε φυσιολογικό βάρος. Όποιος προβεί σε μία τέτοια επέμβαση θα πρέπει να είναι ψυχολογικά ισορροπημένο άτομο και να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς μπορεί μια τέτοια διαδικασία να του προσφέρει χωρίς υπερβολές.
Πριν την επέμβαση σημαντικό είναι να αναφέρετε στο χειρουργό σας ένα πλήρες ιστορικό, χωρίς να παραλείψετε τις πιθανές φαρμακευτικές ή άλλες αιτίες που μπορεί να έχουν δημιουργήσει το πρόβλημα. Σε κάποιες περιπτώσεις ο γιατρός σας μπορεί να ζητήσει μία μαστογραφία, δηλαδή ακτινογραφία των μαστών ή ένα υπερηχογράφημα, προκειμένου να αποκλείσει αφενός την πολύ μικρή πιθανότητα να υπάρχει κάποιος καρκίνος του μαστού, που δεν έχει εμφανιστεί ακόμη, αφετέρου και κυριότερα για να δει τη σύσταση των μαστών, η οποία μπορεί να καθορίσει και το είδος της επέμβασης.
Μην αμελήσετε να αναφέρετε κάποια φαρμακευτική αγωγή, που πιθανόν λαμβάνετε στην παρούσα κατάσταση και αποφύγετε τη λήψη ασπιρίνης και οινοπνεύματος για μερικές μέρες πριν το χειρουργείο. Οι καπνιστές καλό θα ήταν να αποφύγουν το κάπνισμα για μερικές εβδομάδες πριν την επέμβαση.
Τα είδη της επέμβασης
Καταρχήν πρέπει να αναφέρουμε ότι αυτού του είδους οι επεμβάσεις πρέπει να γίνονται σε καλά οργανωμένους χώρους, που εγγυώνται την ασφάλεια. Το είδος της αναισθησίας εξαρτάται από το βαθμό του προβλήματος, αλλά και τις επιθυμίες του ενδιαφερόμενου. Μπορεί να γίνει ή με τοπική αναισθησία μαζί με κάποια ενδοφλέβια αναλγησία, ή μπορεί να χρησιμοποιηθεί γενική αναισθησία. Υπάρχουν δύο είδη επεμβάσεων, που μπορούν να διενεργηθούν και η επιλογή αυτών εξαρτάται, αφενός από τη σύσταση του μαστού, αφετέρου από την επιθυμία του ενδιαφερόμενου.
Η πρώτη μέθοδος είναι η υποδόριος μαστεκτομή, η οποία γίνεται μέσω μίας τομής στο κατώτερο όριο μεταξύ θηλής και δέρματος, από όπου με αρκετά καλή ορατότητα μπορεί ο πλαστικός χειρουργός να αφαιρέσει τον αδένα και το λίπος που βρίσκονται κάτω από το δέρμα. Η δεύτερη μέθοδος είναι η γνωστή λιποαναρρόφηση, όπου ο πλαστικός χειρουργός με μία τομή που γίνεται στη θηλή ή κάτω από τη μασχάλη, τοποθετεί μία μικρή κάνουλα μέσω της οποίας αναρροφά τον ιστό που δημιουργεί την διόγκωση. Η μέθοδος αυτή βέβαια συνιστάται στις περιπτώσεις εκείνες όπου η διόγκωση του μαστού οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στη ύπαρξη λίπους. Σύγχρονες μέθοδοι λιποαναρρόφησης όπως η laser λιποαναρρόφηση ή η παλμική λιποαναρρόφηση, εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια με ακόμη καλύτερα αποτελέσματα. Βέβαια, πάντα ο γιατρός θα πρέπει να κρίνει ποια μέθοδος θα είναι καταλληλότερη για την κάθε περίπτωση. Δεν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν αυστηροί κανόνες σε κάτι τέτοιο.
Τα σημάδια, είτε πρόκειται για τομή στη θηλή, είτε για τομή κάτω από τη μασχάλη, είναι πάρα πολύ μικρά και μετά την επούλωση, ανεπαίσθητα και δε δημιουργούν πρόβλημα.
Μετά την επέμβαση
Μετά το τέλος της επέμβασης ο γιατρός θα τοποθετήσει μία πιεστική περίδεση ή κάποιο πιεστικό ελαστικό γιλέκο, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα είδος κορσέ που πιέζει την περιοχή. Αυτό χρησιμεύει αφενός μεν για την αποφυγή επιπλοκών, όπως είναι η δημιουργία αιματώματος, αφετέρου δε για να κολλήσουν οι ιστοί στην σωστή τους θέση. Αυτό το γιλέκο θα πρέπει να το φέρει (φοράει) ο ενδιαφερόμενος για ένα μήνα μετά την επέμβαση, αφαιρώντας το μόνο όταν είναι απαραίτητο για την υγιεινή του σώματός του. Για ένα διάστημα λίγων εβδομάδων θα έχετε κάποιους μώλωπες και οίδημα στην περιοχή, τα οποία σιγά-σιγά θα απορροφηθούν. Το στήθος σας θα δείχνει φυσιολογικό μετά από ένα μήνα περίπου, οπότε και μπορείτε να πάτε στην θάλασσα για μπάνιο, ή να ξεκινήσετε το γυμναστήριο, εάν το επιθυμείτε. Βέβαια το τελικό αποτέλεσμα θα φανεί μετά την ολοκλήρωση της επούλωσης, η οποία συνήθως απαιτεί μερικούς μήνες.
Επιπλοκές
Οι επιπλοκές στην επέμβαση αυτή είναι αρκετά σπάνιες και πάντα διορθώσιμες. Αυτές είναι:
1. Η δημιουργία αιματώματος. Δηλαδή μία συλλογή αίματος από κάποιο αγγείο που άρχισε να ματώνει μετά το πέρας της επέμβασης. Αυτό στις σπάνιες περιπτώσεις που μπορεί να συμβεί, συνήθως απορροφάται μόνο του και σε ελάχιστες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί η αφαίρεσή του με κάποιο πιο επεμβατικό τρόπο.
2. Η μόλυνση. Οφείλεται σε κάποια μικρόβια τα οποία μπορεί να εισήλθαν κάτω από το δέρμα. Πρόκειται επίσης για πολύ σπάνια επιπλοκή, η οποία όταν συμβεί, συνήθως θεραπεύεται με χρήση αντιβιοτικών.